Μέχρι που έμαθα να κρατάω τον φόβο σαν νεογέννητο.
Τον άκουγα αλλά δεν ενέδιδα σε αυτόν.
Τον τιμούσα, αλλά δεν τον λάτρευα.
Ο φόβος δεν μπορεί να με σταματήσει πια.
Περπατάω με θάρρος μέσα στην καταιγίδα.
Έχω ακόμα φόβο, μα εκείνος δεν με έχει.
👑🦋🔥
Κάποτε, ντρεπόμουν γι' αυτό που ήμουν.
Προσκάλεσα λοιπόν την ντροπή στην καρδιά μου. Την άφησα να καεί.
Μου είπε, "Προσπαθώ μόνο για να προστατευτείς από την ευπάθειά σου".
Ευχαρίστησα πολύ την ντροπή, και μπήκα στη ζωή ξανά, χωρίς αυτήν αλλά με την τρυφερή αιδώ της αθώας ερωμένης.
👑🦋🔥
Κάποτε, είχα μεγάλη θλίψη θαμμένη βαθιά μέσα μου.
Την προσκάλεσα να βγει έξω και να παίξει.
Έκλαψα ωκεανούς. Τα δάκρυά μου στέρεψαν.
Και ακριβώς εκεί βρήκα τη χαρά.
Ακριβώς στον πυρήνα της θλίψης μου.
Ήταν ο σπαραγμός που μου έμαθε πώς να αγαπώ.
👑🦋🔥
Κάποτε, είχα άγχος. Ένα μυαλό που δεν σταματούσε.
Σκέψεις που δεν σιωπούσαν. Έτσι σταμάτησα να προσπαθώ να τις σωπάσω.
Και ξέφυγα από το μυαλό, και γλίστρησα μέσα στη Γη.
Μέσα στη λάσπη. Εκεί κρατήθηκα γερά σαν δέντρο, αγέρωχο, ασφαλές.
👑🦋🔥
Κάποτε, ο θυμός έκαιγε στα βάθη μου.
Κάλεσα τον θυμό στο φως του εαυτού μου.
Ένιωσα τη συγκλονιστική του δύναμη.
Άφησα την καρδιά μου να χτυπάει και το αίμα μου να βράζει.
Τον άκουσα, επιτέλους. Και ούρλιαζε,
"Σεβάσου τον εαυτό σου, χωρίς κρατήματα, "άγρια", τώρα! ".
"Πες την αλήθεια σου με πάθος! ".
"Πες όχι όταν εννοείς όχι! ".
"Περπάτησε το μονοπάτι σου με θάρρος ".
"Μην αφήνεις κανέναν να μιλάει για εσένα! "
Και ο θυμός έγινε ένας ειλικρινής φίλος.
Ένας αληθινός οδηγός. Ένα όμορφο άγριο παιδί.
👑🦋🔥
Προσπάθησα να αποσπάσω την προσοχή μου από τον πόνο μου και να "μουδιάσω" τον εαυτό μου
Έτρεξα σε ανθρώπους, σε μέρη και πράγματα. Προσποιήθηκα ακόμα ότι ήμουν "ευτυχισμένη"....
Αλλά σύντομα δεν μπορούσα να τρέξω πια. Και έπεσα μέσα στην καρδιά της μοναξιάς.
Πέθανα και ξαναγεννήθηκα μέσα σε μια εξαίσια μοναχικότητα και ακινησία.
Αυτό με συνέδεσε με όλα τα πράγματα. Έτσι δεν ήμουν μόνη, αλλά συνδεδεμένη με Όλη τη Ζωή.
Η καρδιά μου Ένα με όλες τις άλλες καρδιές.
👑🦋🔥
Κάποτε, έτρεχα από δύσκολα συναισθήματα.
Τώρα, είναι οι σύμβουλοί μου, οι έμπιστοι φίλοι μου, και όλα έχουν μια ζεστή γωνία μέσα μου,
Ολα μου ανήκουν και όλα έχουν αξιοπρέπεια.
Είμαι ευαίσθητη,
απαλή,
εύθραυστη...
Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από όλα τα εσωτερικά μου παιδιά.
Και νιώθω στην ευαισθησία μου, Δύναμη.
Στην ευθραυστότητά μου, μια ακλόνητη Παρουσία.
🦋🌸🙏
Στα βάθη των πληγών μου, σε αυτό που είχα ονομάσει "σκοτάδι",
βρήκα ένα λαμπερό Φως που με καθοδηγεί τώρα στη μάχη.
Έγινα πολεμίστρια
όταν γύρισα προς τον εαυτό μου και άρχισα να με ακούω.
κείμενο ~Jeff Foster
σε ελεύθερη μετάφραση
